Bijna tien jaar geleden maakten we hier kennis met ‘Everett Parker’, de naam die als pseudoniem werd gebruikt door de Zweedse singer-songwriter Daniel Böjesson. Toen was zijn vier songs tellende EP “Run For The Uppercut” de aanleiding voor een eerste recensie op onze ‘Rootstime’-pagina’s. Als vertolker van folk- en Americana-songs werkte hij daarna aan acht nieuwe nummers die hij in de lente van 2013 heeft samengebracht op zijn eerste volwaardige album “Irrevocably Human”.

Omdat die songs vooral met een sobere akoestische begeleiding werden gebracht meenden we toen dat Everett Parker in de toekomst wel wat meer instrumentatie aan zijn nummers mocht toevoegen. En dat heeft hij nu dan ook gedaan voor de acht songs op zijn nieuwste plaat “Outbound Travelin’ Crazies”, niet dat we nu een ‘wall of sound’ hoeven te verwachten maar we krijgen toch wel iets ruimer georkestreerde liedjes.

Het album begint met het nummer “Shake The Ground” waarin drums en gitaren de instrumentale hoofdrol krijgen toebedeeld. De daaropvolgende folkballad “Fires In The Night” heeft meer melodie in zich en begint met een leuke intro die gevuld werd met het geluid van een twangende resonator-gitaar. Met zijn lichtjes hese stem zingt troubadour Everett Parker deze verhalende nummers met heel veel inlevingsvermogen. Dat doet hij trouwens net zo in de derde track “Leaving With The Skull” die wel weer met enkel een akoestische gitaar in de begeleiding wordt gebracht.

Bij het volgende nummer “Creature” duiken er bij ons herinneringen op aan het intiemere werk van Neil Young, maar ook de in 2007 op 31-jarige leeftijd overleden Noorse singer-songwriter Thomas Hansen die onder de naam ‘St. Thomas’ optrad bracht zijn songs destijds in een gelijkaardige stijl. Everett Parker houdt er ook van om de muzikaliteit van zijn songs tot het pure essentiële te beperken.

Daarmee zijn we al aan de tweede helft van dit nieuwe album toegekomen dat begint met het meer uptempo gebrachte “The Comment Section” waarvoor hij opteerde om die song met een wat rauwere stem te zingen. Maar dat wordt al heel gauw gecompenseerd door het volgende in Tom Waits-stijl lieflijk gezongen nummer “Oh, Captain”, onze favoriete song op het album “Outbound Travelin’ Crazies”.

De wortels van alle kwaad in de wereld worden daarna met getormenteerde stem blootgelegd in “The Root To All Evil” om aan het einde van deze plaat nog één keer met een zeer mooie poëtische ballad uit te pakken in de song “Dead Broken Dreams”. In deze tijden van nodeloos lawaaierige en hectische muziek zorgt Everett Parker met zijn folkliedjes voor een welgekomen moment van rust en genot. Dat wordt alvast door ons ten zeerste geapprecieerd en we wensen hem dan ook alle succes toe met zijn splinternieuwe plaat die hij hopelijk binnenkort ook eens in onze contreien mag komen voorstellen.

(valsam)